რონდელის ბლოგი

ჩვენი და 1921 წლის ქართველების საერთო ბრძოლის შესახებ

2020 / 02 / 25

დავით ბატაშვილი, რონდელის ფონდის მკვლევარი

წელს სრულდება 99 წელი საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპაციიდან. ამ ოკუპაციამ დაამსხვრია იმ ეპოქის ქართველების ოცნებები და გახდა საშინელი და ხანგრძლივი ტრაგედიის დასაწყისი, რომელიც ქართველ ერს უძვირესი დაუჯდა.

1918 წლიდან 1920-იან წლებში ქართული წინააღმდეგობის მოძრაობის საბოლოო მარცხამდე საქართველო, ისევე როგორც დღეს, ებრძოდა არა მხოლოდ თავისი სუვერენიტეტის მტერს, არამედ ობიექტურ ბოროტებასაც. ებრძოდა ისეთ ძალას, რომელიც იყო ყველაფერი კარგის, სწორისა და ნათელის მტერი. ამ ბრძოლაში საქართველო დამარცხდა, მაგრამ ის ფაქტი, რომ მან ამ ბნელ ძალას აქტიური წინააღმდეგობა გაუწია, ძვირფასია ჩვენთვისაც, ვინც დღევანდელ ეპოქაში ვცხოვრობთ, და ძვირფასი იქნება მომავალი თაობებისთვისაც. იმიტომ რომ ბოროტებას უნდა ებრძოლო.

ისტორიაში ზოგჯერ ისე ხდება, რომ დიდი გეოპოლიტიკური დაპირისპირება და მისი შედეგი მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ მასში მონაწილე დიდ სახელმწიფოთა ინტერესებისთვის, არამედ მთლიანად კაცობრიობისთვისაც. ასეთ დროს, ერთი მხარის გამარჯვება კარგია ჩვენი ცივილიზაციისთვის და უთვალავი ადამიანის პირადი ბედისთვის, ხოლო მეორე მხარის გამარჯვება - ცუდია. პირველი მსოფლიო ომიდან მოყოლებული, ეს სულ ასე იყო ხოლმე, და ასეა დღესაც.

ეს არ არის ბრძოლა სიკეთესა და ბოროტებას შორის, მაგრამ ეს არის ბრძოლა რთულ, არაერთგვაროვან, წინააღმდეგობრივ, სინათლე-სიბნელის ზღვარზე მყოფ ადამიანებსა და ბოროტებას შორის. პირველი მხარის გამარჯვება ნიშნავს ჩვეულებრივი, ადამიანური ცხოვრების გაგრძელებას. ბოლო ორმა საუკუნემ გვიჩვენა, რომ ასეთ დროს კაცობრიობის მდგომარეობა, ადამიანთა ცხოვრება, უმჯობესდება. ბოროტების გამარჯვება ნიშნავს ჯოჯოხეთს დედამიწაზე. ჩვენი პლანეტის ხმელეთის კონკრეტულ მონაკვეთებზე ასეთი ჯოჯოხეთი უკვე შეუქმნიათ ლენინს და სტალინს, ჰიტლერს, მაოს, პოლ პოტს, ჩრდილოკორეელ კიმებს. ერთადერთი მიზეზი, რატომაც ამ ჯოჯოხეთმა მთელი პლანეტა არ მოიცვა ისაა, რომ ამგვარმა ძალებმა, მათ შორის კომუნისტებმა და ნაცისტებმა, ეს ფიზიკურად ვერ მოახერხეს, რადგან თავისუფლების მხარეს მყოფი ადამიანები მათ წინააღმდეგობას უწევდნენ.

ასეთი ჯოჯოხეთის ლანდი დღესაც კარგად ჩანს, თუკი იცი მზერა საით მიმართო. თანამედროვე ტექნოლოგიები იძლევა ტოტალიტარული რეჟიმების აქამდე არნახული ფორმების შექმნის შესაძლებლობას. როდესაც ორუელი „1984-ს“ წერდა, ის, რაც მან აღწერა, ტექნიკურად შეუძლებელი იყო. დღეს ეს შესაძლებელია. საამისოდ პოლიტიკური ნებისა და საკმარისი ფულის მქონე რეჟიმს უკვე შეუძლია შექმნას სისტემა, სადაც ის ყოველი მოქალაქის ყოველ ნაბიჯს გააკონტროლებს. რადგან ტექნოლოგიები კვლავაც ვითარდება, ახლო მომავალში ამის გაკეთება კიდევ უფრო გაადვილდება.

ჩინეთის მმართველი რეჟიმი უკვე აქტიურად ქმნის საყოველთაო კონტროლის სისტემას. ბოლო დროს ამავე მიმართულებით მოქმედება რუსეთში პუტინის რეჟიმმაც დაიწყო. ეს ლოგიკურია. იქ, სადაც არაა დემოკრატია, ნებისმიერი დიდი ეკონომიკური კრიზისი ან საგარეო-პოლიტიკური მარცხი შეიძლება რევოლუციით დასრულდეს - ეს მხოლოდ დროის ამბავია. ორუელისეული ტოტალიტარიზმის აშენება ის საშუალებაა, რომლითაც ეს რეჟიმები ასეთი სცენარისგან თავის დაცვას ცდილობენ.

ამგვარი მეთოდებით მართული ტერიტორია არაა ის ადგილი, სადაც ცხოვრება ღირს. გულაგისა და ოსვენციმის შემდეგ ჯოჯოხეთი დედამიწაზე უკვე ახალი ფორმებით იმუქრება შთანთქას ადამიანის თავისუფლება და პროგრესი.

დღევანდელობა 1918-1921 წლებისგან ბევრი რამით განსხვავდება, მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვანი რამ გვაქვს საერთო - მაშინაც და დღესაც საქართველოს თავისუფლებას ობიექტური ბოროტება უპირისპირდება. რატომღაც ისე გამოდის, რომ ამგვარ შარში ვართ ხოლმე. სიმართლე ისაა, რომ მაშინაც და ახლაც აქ გადის ცივილიზაციის მომავალი ბედისთვის გამართული ბრძოლის ფრონტის ხაზის ერთ-ერთი მონაკვეთი.

1919 წლის 26 მაისი, სპორტული საზოგადოება „შევარდენის“ წევრები საქართველოს დამოუკიდებლობის დღის აღნიშვნის დროს. წყარო: საქართველოს ეროვნული არქივი

1920-იან წლებში ეს ბრძოლა ჩვენი მარცხით დასრულდა. ბოროტებამ დაგვატყვევა და 70 წელი აღარ გაგვიშვა, სანამ 1991 წელს თავისივე მანკიერებასა და აბსურდში არ დაიხრჩო. მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ ამჯერადაც ასე მოხდება. არის ბევრი გარემოება, რის გამოც დღევანდელი ვითარება ჩვენთვის მომგებიანად განსხვავდება პირველი რესპუბლიკის ეპოქისგან. ჩვენ გვაქვს შანსი, რომ ამჟამინდელი ისტორიული ხათაბალა ჩვენთვის კარგად ან მისაღებად მაინც დასრულდეს და ეს შანსი უნდა გამოვიყენოთ.

უპირველეს ყოვლისა, ეს გვჭირდება საქართველოს მოქალაქეებს, ვისაც გვსურს, რომ ჩვენ და ჩვენმა ახლობლებმა ვიცხოვროთ არა მონობაში, არამედ ისე, როგორც ადამიანებს ეკადრება. მაგრამ, ამის გარდა, შეგვიძლია ისიც ვიცოდეთ, რომ ჩვენი მიმდინარე ბრძოლა ბევრად უფრო ფართო, გლობალური მასშტაბის ბრძოლის ნაწილია. ეს გლობალური დაპირისპირება თანდათან სულ უფრო მკაფიო და ყველასთვის აშკარა ხდება და ეს პროცესი გაგრძელდება.

ისინი, ვინც ახლა გვმტრობს, ასევე მტრობს, ერთდროულად: თავისუფლების იდეალებს; ადამიანის სრულყოფისადმი სწრაფვის ჰუმანისტურ იდეალებს; მოწყალების, სიყვარულისა და სიკეთის ქრისტიანულ (და არა მხოლოდ ქრისტიანულ) იდეალებს. ყველა ის პოლიტიკოსი, აქტივისტი, ჟურნალისტი, მკვლევარი და, საერთოდ, ნებისმიერი ადამიანი, ვინც დღეს რაიმეს აკეთებს იმისთვის, რომ საქართველო იყოს დემოკრატიული და რუსეთისგან თავისუფალი, საქართველოსა და მსოფლიოს ისტორიის სწორ მხარეს დგას. შუა ბრძოლის დროს წინასწარ უცნობია ხოლმე, რითი დასრულდება ის, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში - ბოროტებას უნდა ებრძოლო.

თემატური პოსტები

იხილეთ ყველა