რონდელის ბლოგი
ბოლტონის ვიზიტი მოსკოვში - რას უნდა ველოდოთ აშშ-რუსეთის ურთიერთობებში?!
ავტორი: გიორგი ბილანიშვილი, რონდელის ფონდის მკვლევარი
2018 წლის 22-23 ოქტომბერს მოსკოვში ვიზიტით იმყოფებოდა აშშ-ის პრეზიდენტის მრჩეველი ეროვნული უშიშროების საკითხებში ჯონ ბოლტონი, სადაც იგი შეხვდა რუსეთის პრეზიდენტს, საგარეო საქმეთა მინისტრს, თავდაცვის მინისტრს და უშიშროების საბჭოს მდივანს. (მოსკოვში გამართულ პრეს-კონფერენციაზე ბოლტონმა ახსენა, რომ მას ასევე ჰქონდა შეხვედრა რუსეთის პრეზიდენტის თანაშემწესთან, აშშ-ში რუსეთის ფედერაციის ყოფილ ელჩთან იური უშაკოვთან. ამ შეხვედრის პრესრელიზი არ გავრცელებულა.) ამ ჩამონათვალის მიღმა, პრინციპში, არ დარჩენილა არც ერთი მაღალი დონის ოფიციალური პირი, რომელსაც საგარეო პოლიტიკაზე სერიოზული გავლენა აქვს, რაც თავისთავად მეტყველებს ვიზიტის მნიშვნელობაზე.
თუმცა, ვიდრე ვიზიტის მიმოხილვაზე გადავიდოდეთ, მცირე ყურადღება დავუთმოთ იმას, თუ რა როლს ასრულებს ბოლტონი და ეროვნული უშიშროების საბჭოს ოფისი პრეზიდენტ ტრამპის ადმინისტრაციაში.
აშშ-ის ეროვნული უშიშროების საბჭოს ოფისის ფუნქციები მხოლოდ უწყებათაშორისი კოორდინაციითა ან/და ეროვნული უსაფრთხოების პოლიტიკის დაგეგმვით არ შემოიფარგლება. მე-20 საუკუნის 70-იანი წლებიდან მოყოლებული, მას შემდეგ, რაც აშშ-ის პრეზიდენტის მრჩევლად ეროვნული უშიშროების საკითხებში ჯერ ჰენრი კისინჯერი, ხოლო შემდეგ კი, ზბიგნევ ბზეჟინსკი მუშაობდა, ეროვნული უშიშროების საბჭოს ოფისი, პრეზიდენტის გადაწყვეტილებით, უშუალოდ ერთვება ხოლმე უცხოეთის ქვეყნებთან მოლაპარაკებების პროცესში. შესაბამისად, ასეთ შემთხვევებში ხშირად სწორედ ეს ოფისი ასრულებს წამყვან როლს სტრატეგიის შემუშავებისა და გადაწყვეტილებების მიღების პროცესში, რა თქმა უნდა, სახელმწიფო დეპარტამენტთან, თავდაცვის დეპარტამენტსა და სხვა შესაბამის უწყებებთან კოორდინაციით.
ზუსტად ასეა ახლაც, რადგან რუსეთთან მიმართებით აშშ-ის საგარეო პოლიტიკის შემუშავებაში, გადაწყვეტილებების მიღებასა და უშუალოდ მოლაპარაკებების პროცესში წამყვან როლს სწორედ ჯონ ბოლტონი და მისი ოფისი ასრულებს. ამასთან, ბევრი თანხმდება იმაზეც, რომ დღეისათვის სწორედ ეროვნული უშიშროების საბჭოს ოფისში მუშაობენ რუსეთის საუკეთესო ექსპერტები.
აღსანიშნავია, რომ ბოლტონს მხოლოდ რუსეთის მიმართულებით არ აქვს წამყვანი როლი დაკისრებული. იგი, ალბათ, ყველაზე გავლენიანი ფიგურაა პრეზიდენტ ტრამპის ადმინისტრაციაში, იმ პირებს შორის, რომლებსაც საგარეო პოლიტიკის საკითხებზე გადაწყვეტილებების მიღების კომპეტენცია აქვთ. ეს შეფასება კიდევ უფრო დამაჯერებელი გახდება, თუკი აქვე გავიხსენებთ პრეზიდენტ ტრამპის სულ ცოტა ხნის წინანდელ ინტერვიუს, სადაც მან თავდაცვის მდივნის მიერ პოსტის შესაძლო დატოვებაზე ისაუბრა. ამასთან, ბოლტონი ითვლება ე.წ. ქორად, რომელსაც ყველაზე პრინციპული პოზიცია აქვს აშშ-ის საგარეო პოლიტიკის ყველა საკვანძო საკითხზე, იქნება ეს ირანი, ჩრდილოეთი კორეა თუ რუსეთის ფედერაცია.
რაც შეეხება უშუალოდ მის ვიზიტს მოსკოვში, სავარაუდოდ, ეს იყო ერთ-ერთი ყველაზე რთული და არასასიამოვნო ვიზიტი ოფიციალური მოსკოვისთვის, რომელიც დატვირთული იყო მკაფიო პოლიტიკური გზავნილებით.
ვიზიტამდე გაირკვა, რომ ბოლტონი მოსკოვის შემდეგ, ბაქოს, ერევანსა და თბილისს ეწვეოდა, რაც არცთუ სასიამოვნო ამბავია რუსეთის ფედერაციისთვის, რომელიც აპრიორი უარყოფითად არის განწყობილი თავის უშუალო სამეზობლოში აშშ-ის დიპლომატიური აქტიურობის მიმართ.
ბოლტონმა მოსკოვში ვიზიტისას პატივი მიაგო ცნობილი რუსი პოლიტიკოსის ბორის ნემცოვის ხსოვნას, რომელიც 2015 წლის 27 თებერვალ მოსკოვის ცენტრში მოკლეს. ეს მკვლელობა, რამდენიმე ანალოგიურ შემთხვევასთან ერთად, პუტინის რეჟიმის დროს მომხდარი „პოლიტიკური მკვლელობების“ რიცხვშია.
წინასწარ გაცხადდა, თუ რა იქნებოდა ბოლტონის ვიზიტის მთავარი თემა, რაც ასევე უსიამოვნო უნდა ყოფილიყო მოსკოვისთვის. ვიზიტამდე ცოტა ხნით ადრე პრეზიდენტმა ტრამპმა განაცხადა, რომ აშშ მცირე და საშუალო რადიუსზე მოქმედი რაკეტების ლიკვიდაციის შესახებ შეთანხმებიდან (INF) გამოსვლას განიხილავდა.
INF-ის შეთანხმებას, რომელიც კრძალავს მცირე (500-დან 1000 კმ-მდე) და საშუალო (1000-დან 5 500 კმ-მდე) სიშორის სახმელეთო ბაზირების რაკეტების გამოყენებას, რეიგანმა და გორბაჩოვმა 1987 წლის 8 დეკემბერს მოაწერეს ხელი, რის საფუძველზეც დაახლოებით 2700 რაკეტა და გამშვები მოწყობილობა განადგურდა.
სწორედ INF-ის თემა იყო მთავარი მოსკოვში გამართულ შეხვედრებზე, რომლებიც საკმაოდ რთულად წარიმართა. ბოლტონის პირველივე შეხვედრა, გამართული რუსეთის უშიშროების საბჭოს მდივანთან,დაახლოებით 5 საათს გაგრძელდა. რუსეთის ოფიციალურ პირებთან გამართულ შეხვედრებზე ბოლტონმა განიხილა საერთაშორისო პოლიტიკის ისეთი მწვავე საკითხები, როგორიცაა ირანი, სირია, უკრაინა და ჩრდილოეთ კორეა. რუსეთში აშშ-ის საელჩოს მიერ გავრცელებული ინფორმაციით, რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრთან შეხვედრაზე კავკასიის თემაზეც ისაუბრეს. რუსეთის პრეზიდენტთან შეხვედრაზე, პუტინის ინიციატივით, გადაწყდა, რომ მისი და პრეზიდენტ ტრამპის მორიგი შეხვედრა 11 ნოემბერს პარიზში გაიმართება, სადაც ისინი მონაწილეობას მიიღებენ პირველი მსოფლიო ომის დასრულებიდან 100 წლისთავთან დაკავშირებულ ღონისძიებაში.
აღსანიშნავია, რომ ბოლტონი შეეცადა ფართო საზოგადოებისთვის მკაფიოდ განემარტა აშშ-ის პოზიცია INF-ის შეთანხმებიდან გამოსვლისა და სხვა მნიშვნელოვანი საკითხების თაობაზე. სავარაუდოდ, სწორედ ამ მიზნით, მანმოსკოვში ვიზიტის პერიოდში მისცა ორი ინტერვიუ (kommersant.ru და echo.msk.ru) და ასევე, პრეზიდენტ პუტინთან შეხვედრის შემდეგ გამართა პრეს-კონფერენცია, რაც უჩვეულოდ დიდი საჯარო აქტივობაა მაღალი რანგის ოფიციალური პირისთვის.
აშშ-ის პოზიცია INF-ის შეთანხმებიდან გასვლის თაობაზე საკმაოდ არგუმენტირებულია. კერძოდ:
- INF-ის შეთანხმება მხოლოდ აშშ-რუსეთს ეხება, თუმცა დღეისათვის მოკლე და საშუალო სიშორის რაკეტები სხვა ქვეყნებსაც აქვთ. ამ კონტექსტში, უპირველეს ყოვლისა, ჩინეთი სახელდება, ირანთან და ჩრდილოეთ კორეასთან ერთად. INF-ის შეთანხმების ორმხრივიდან მრავალმხრივ დოკუმენტად გადაკეთების შესაძლებლობა განიხილებოდა ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაციის დროს 2001-2004 წლებში, თუმცა ეს ვერ მოხერხდა. დღისათვის ამის გაკეთება კიდევ უფრო რთულია, რადგან, მაგალითად, ჩინეთს შეიარაღებაში საკმაოდ დიდი რაოდენობით აქვს ისეთი მოდიფიკაციის რაკეტები, რომლებიც INF-ის შეთანხმებით უნდა განადგურდეს;
- INF-ის შეთანხმებას რუსეთი უკვე კარგა ხანია არღვევს, რადგან მას შეიარაღებაში აქვს სახმელეთო ბაზირების რაკეტა 9M729. ასეთი ბრალდება მოსკოვს პირველად აშშ-მ ობამას ადმინისტრაციის დროს წაუყენა და მოუწოდა დაეცვა შეთანხმება. იგივე განმეორდა ტრამპის ადმინისტრაციის დროსაც;
- INF-ის შეთანხმება ეხება მხოლოდ სახმელეთო ბაზირების რაკეტებს. იმავე მოდიფიკაციის რაკეტების სამხედრო გემებზე განთავსება შეთანხმებით არ რეგულირდება, რაც ერთგვარი შეუსაბამობაა. მაგალითად, დღეისათვის ბალტიის ზღვაში დისლოცირებულ აშშ-ის გემებზე განთავსებულია რაკეტები, რომელთა პოლონეთში ბაზირება INF-ის შეთანხმების დარღევად ჩაითვლებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ რაკეტების დაფარვის არეალი ამით პრაქტიკულად არ იცვლება.
ბოლო ხანებში აშშ-ის საგარეო პოლიტიკის დინამიკიდან ჩანს, რომ ვაშინგტონის სტრატეგია რუსეთთან ორმხრივი ურთიერთობების დღის წესრიგის ჩამოყალიბების ინიციატივის დაბრუნებაა. პრინციპში, ვაშინგტონს დღეისათვის საერთაშორისო პოლიტიკაში არსებულ სხვა მნიშვნელოვან საკითხებშიც იგივე სტრატეგია აქვს. ამით რუსეთის ფედერაცია, რომელიც ბოლო ხანებში აქტიურად ცდილობს თავად განსაზღვროს საერთაშორისო ურთიერთობების დღის წესრიგი, ფრიად არაკომფორტულ პოზიციაში დგება.
ეს კარგად ჩანს თავად INF-ის მაგალითზე. კერძოდ, ამ შეთანხმების გაუქმება ნიშნავს „გამალებული შეიარაღების“ ეპოქაში დაბრუნებას, რადგან შემცირდება კიდევ ერთი შეთანხმების განახლების შანსები, რომელსაც ვადა 2021 წელს ეწურება. საუბარია START-ის შეთანხმებაზე, რომელიც არეგულირებს სტრატეგიული დანიშნულების შეტევით შეიარაღებასთან დაკავშირებულ საკითხებს, რაც აღნიშნა კიდეც ბოლტონმა მოსკოვში ვიზიტისას. „გამალებული შეიარაღების“ ეპოქაში დაბრუნება რუსეთს რომ არ აწყობს, საკუთარი არცთუ სახარბიელო ეკონომიკური მდგომარეობის გამო, ამას რუსეთის ყველაზე მთავარი პროპაგანდისტებიც კი აღიარებენ.
ეკონომიკური მდგომარეობის გამოსწორება დასავლეთის სანქციების პირობებში რომ ძალიან რთულია, ამაზე დღეს უკვე არავინ დავობს. ეგ კი არა, რუსეთის ყოფილი ფინანსთა მინისტრის ალექსეი კუდრინის აზრით, რომელიც პუტინთან დაახლოებული პირია და ამჟამად აუდიტის სამსახურს ხელმძღვანელობს, თუ დასავლეთის მიერ დაწესებული სანქციები გამკაცრდება, მაშინ პუტინის მიერ დასახული მიზნები ეკონომიკაში ვერ შესრულდება. ეს განცხადება მან სულ ახლახან, 10 ოქტომბერს, გააკეთა წამყვან ბიზნესმენებთან შეხვედრაზე.
ამ თემასთან დაკავშირებით ისიც საინტერესოა, რომ ნოემბერში აშშ-მ უნდა მიიღოს გადაწყვეტილება, თუ კონკრეტულად რა ტიპის ახალ სანქციებს უწესებს რუსეთს ე.წ. სოლსბერის შემთხვევის გამო. სხვათა შორის, ბოლტონს პრეს-კონფერენციაზე ამ თემაზეც დაუსვეს კითხვა , რაზეც მან უპასუხა, რომ ახალი სანქციების თაობაზე აშშ-ს ჯერ არ მიუღია საბოლოო გადაწყვეტილება. წინასწარი შეფასებებით, ახალი სანქციების პაკეტი რუსეთისთვის საკმაოდ მძიმე უნდა ყოფილიყო.
INF-ის შეთანხმების გაგრძელებისთვის კი რუსეთი უნდა წავიდეს დათმობებზე აშშ-სთან. თუ რა ტიპის იქნება ეს დათმობები, დამოკიდებულია კონკრეტულ თემაზე და, ამდენად, ძნელია ეს საკითხი ზოგად ჭრილში განვიხილოთ. თუმცა ერთი რამ ცხადია - პუტინის რუსეთისთვის დათმობებზე წასვლა მთლიანად არღვევს იმ საგარეო-პოლიტიკურ კონცეფციას, რომელიც განსაკუთრებით ყირიმის ანექსიის შემდეგ გამოიკვეთა. შესაბამისად, საფრთხის წინაშე დადგება საერთაშორისო ასპარეზზე სრულფასოვან და წამყვან მოთამაშედ დაბრუნების ამოცანაც, რასაც რუსეთის პოლიტიკური ელიტა სასიცოცხლო მნიშვნელობას ანიჭებს.
თემატური პოსტები
- რუსეთ-საქართველოს შორის ოკუპირებული აფხაზეთის გავლით სარკინიგზო მიმოსვლის აღდგენის მოსალოდნელი პოლიტიკური შედეგები
- ოკუპირებული აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი: ვაჭრობის „ლეგალიზაცია“ და რუსეთის სატრანზიტო დერეფნის პერსპექტივები
- იგებს თუ არა უკრაინა ომს და რა გათვლა შეიძლება ჰქონდეს რუსეთს?
- რუსეთის დიპლომატიური იერიში აფრიკაში
- რუსეთის საგარეო პოლიტიკის ახალი კონცეფცია და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- რას ცვლის პუტინის დაკავების ორდერი?
- სანქციების მეათე პაკეტი - რუსული აგრესიის ერთი წელი
- ჩინეთ-რუსეთის ურთიერთობის დინამიკა რუსეთ-უკრაინის ომის ფონზე
- რუსეთ-უკრაინის ომი და რუსეთის გრძელვადიანი სტრატეგიული ინტერესები
- ფრენების აღდგენა რუსეთთან – პოტენციური შედეგები საქართველოსთვის
- ჰიბრიდული ომი რუსული წესებით და უკრაინის რეზისტენტობა
- მოლდოვის გამოწვევები უკრაინაში ომის ფონზე
- ცვლის თუ არა ისრაელის ახალი მთავრობა ამ ქვეყნის პოლიტიკას რუსეთ-უკრაინის ომის მიმართ?
- რა სურს რუსეთს საქართველოსგან?
- სანქციების მეცხრე პაკეტი - რუსული ესკალაციისა და სარაკეტო იერიშების საპასუხოდ
- საფრთხე, რომელიც რუსეთ-უკრაინის ომის შემდეგ შეიძლება დაემუქროს რუსეთის მეზობლებს
- რისთვის ემზადება ბელარუსი
- ბელარუსის და რუსეთის მიერ ოკუპირებულ აფხაზეთთან სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების გაღრმავება: „აფხაზეთის დამოუკიდებლობის“ აღიარების წინაპირობა?
- „მიტაცებული ემოციები“ - რუსული პროპაგანდა
- სანქციების მერვე პაკეტი - პასუხი რუსულ ანექსიასა და უკანონო რეფერენდუმებზე
- რა ელის იტალიის საგარეო პოლიტიკას ჯორჯია მელონის გამარჯვების შემდეგ?
- ლუკაშენკოს ვიზიტი ოკუპირებულ აფხაზეთში: მიმოხილვა და შეფასებები
- რა საკითხები განიხილეს პუტინი-ერდოღანის შეხვედრისას?
- სანქციების მეშვიდე პაკეტი და ემბარგო რუსულ ოქროზე
- ცხინვალის არშემდგარი რეფერენდუმი
- ომი და საქართველო
- „ავტოკრატიული მშვიდობა“
- „რურალური ორბანიზმი“ - პოლარიზაცია, როგორც უნგრეთის პოლიტიკური მომავლის განმსაზღვრელი ფაქტორი
- არალეგიტიმური საპრეზიდენტო არჩევნები ცხინვალის რეგიონში: რატომ წააგო ბიბილოვმა და რა იქნება ბიბილოვის შემდეგ?
- ომი უკრაინაში და გაერთიანებული სამეფოს ახალი როლი აღმოსავლეთ ევროპაში
- რას მოუტანს სამხრეთ კავკასიას ეუთოს მინსკის ჯგუფის გაუქმება?
- რატომ გააქტიურდა აფხაზური მხარე სოციალურ ქსელებში?
- რატომ არ მოსწონს პუტინს ნეიტრალური უკრაინა? (უკრაინის ნეიტრალური სტატუსი აქტუალური ხდება - რას ნიშნავს ეს პუტინისთვის?)
- ევროპის ენერგომომავალი - გამოწვევები და შესაძლებლობები
- მასობრივი უკონტროლო მიგრაცია და საქართველოს ხელისუფლების პოზიცია
- რა ცვლილებები მოხდა პუტინის რეჟიმის პროპაგანდის ნარატივებში უკრაინაში რუსეთის შეჭრიდან დღემდე
- როგორია თურქეთის პოზიციები და ქმედებები რუსეთ-უკრაინის ომში
- ნატოს შესაძლო გაფართოება ჩრდილოეთ ევროპაში და მისი მნიშვნელობა საქართველოსა და უკრაინისთვის
- პეკინის ზამთრის პოლიტიკური ოლიმპიადა
- რა დგას პუტინის უკრაინაში გამბიტის უკან?
- L'Europe pourra-t-elle éviter le “déjà vu” ? (საფრანგეთი, ევროკავშირის საბჭოს თავმჯდომარე და დაძაბულობა აღმოსავლეთ ევროპაში)
- აშშ-რუსეთის ურთიერთობები და უკრაინის საკითხი
- რამზან კადიროვის რეჟიმის ახალი სამიზნეები
- რა გავლენას მოახდენს მერკელის პოლიტიკიდან წასვლა ევროკავშირის პოლიტიკაზე რუსეთისა და აღმოსავლეთის სამეზობლოს მიმართ?
- რა დგას საქართველოსა და უნგრეთის მთავრობების მზარდი თანამშრომლობის უკან
- „დობერმანი“ მინისტრად: ინალ არძინბას პერსპექტივები და გამოწვევები
- კრიზისი ბელარუსში: როგორ გავაძლიეროთ ჩვენი მედეგობა რუსეთის სტრატეგიის წინააღმდეგ მის ახლო სამეზობლოში
- მოლდოვას გაზის კრიზისი-რუსეთის კიდევ ერთი პოლიტიკური შანტაჟი
- ბელარუსი ერთი წლის შემდეგ: დასუსტებული რეჟიმი რუსული „დაცვის“ ქვეშ
- რუსეთის საპარლამენტო არჩევნები - რა შეიძლება ითქვას რეჟიმის სტაბილურობაზე
- თალიბანი 2.0 ქაბულში: გამოწვევები და მოლოდინი რეგიონის ქვეყნებში
- შეუძლია თუ არა საქართველოს ჩინეთი რუსეთის დასაბალანსებლად გამოიყენოს?
- აფხაზეთში ახალი „პოლიტიკური ელიტის“ ჩამოყალიბება - ვინ ჩაანაცვლებს ძველ „ელიტას“?
- ჟენევის სამიტის კიბერგანზომილება
- არქტიკის გამდნარი ყინული და მზარდი საფრთხეები
- ევროპა „საზიანო გარიგების“ შედეგების მოლოდინში
- რუსეთის მიმართ ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის გადაფასება
- აშშ, ლიბერალური საერთაშორისო წესრიგი, 2021 წლის გამოწვევები და საქართველო
- მოლაპარაკებები ვენაში ე.წ. ბირთვულ შეთანხმებაზე: ვინ დარჩება მოგებული?!
- რას ნიშნავს აშშ-ის პრეზიდენტ ჯო ბაიდენის მიერ სომეხთა გენოციდის აღიარება?
- პოლიტიკური კრიზისი მოლდოვაში - ჩიხი გამოსავლის გარეშე
- რუსეთის ტესტი თუ ბულინგი?
- ვაქცინის დიპლომატია - ახალი შესაძლებლობა გლობალური ავტორიტარული გავლენისთვის
- ტრანსატლანტიკური ურთიერთობების გამოღვიძება ბაიდენის ადმინისტრაციის პირობებში და ახალი პერსპექტივები საქართველოსთვის
- რუსული გაზის მონოპოლიის დასასრული ბალკანეთზე
- ვის გამოუტანა განაჩენი მოსამართლემ: ნავალნის, პუტინს თუ რუსეთს?!
- ბაიდენის თავსატეხი
- 2020 აფხაზეთში: „არჩევნები“, პანდემია და მეტი ინტეგრაცია რუსეთთან
- ვლ. პუტინის ყოველწლიური დიდი პრეს-კონფერენცია - საყურადღებო გარემოებები და გზავნილები
- რუსეთის ენერგოპოლიტიკა ცხინვალის რეგიონში
- ვინ მოიგო და ვინ წააგო ყარაბაღის ომით
- რა მოიპოვა რუსეთმა ყარაბაღში
- რა წააგო და რა არ წააგო სომხეთმა ყარაბაღში ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ ხელმოწერილი დეკლარაციის შედეგად
- ბელარუსის საპროტესტო აქციები, ლუკაშენკო და რუსეთის ფედერაცია
- რამდენიმე მოსაზრება ტერმინის „პოსტსაბჭოთა სივრცე“ გამოყენების თაობაზე
- ხაბაროვსკის საპროტესტო გამოსვლები, როგორც რუსეთის ფედერაციის სტაბილურობის ერთგვარი ინდიკატორი
- ქართულ-ამერიკული პარტნიორობის პრაგმატიზმი და იდეალიზმი
- პანდემიური პროპაგანდის ტრიო, როგორ იღებს მიზანში დასავლეთს ჩინეთი, რუსეთი და ირანი
- From Russia with love, თუ რუსეთიდან… ეშმაკური გეგმით
- „არჩევნები“ აფხაზეთში: ახალი „პრეზიდენტის“ რევანში და გამოწვევები
- ჩვენი და 1921 წლის ქართველების საერთო ბრძოლის შესახებ
- რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირება სირიაში
- პოლიტიკური კრიზისის ანატომია ოკუპირებულ აფხაზეთში
- რას ნიშნავს გენერალ ყასემ სოლეიმანის ლიკვიდაცია?
- რას მოუტანს საქართველოს რუსეთთან დიალოგის ახალი ფორმატი?
- „რუსული კულტურის ცენტრის“ შესახებ
- რუსული პროპაგანდის მთავარი გზავნილები
- რა ვიცით რუსეთის ფედერაციისა და საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრის შესახებ?
- ანტისაოკუპაციო პოლიტიკის ახალი აქცენტები
- ვლადიმერ პუტინის ძირითადი გზავნილები Financial Times-თვის მიცემული ინტერვიუდან
- საქართველო და რუსეთის პოსტმოდერნისტული ფაშიზმი
- დუგინი მოგვევლინა საქართველოს გულშემატკივრად - რას უნდა ვუმადლოდეთ ამ ფაქტს?
- როგორ შევაჩეროთ რუსეთი
- ნატოს, რუსეთის და პატ ბუჩანანის შესახებ
- დღევანდელი რუსეთის რელიგიური ომები
- რას ნიშნავს აშშ-ის გასვლა სირიიდან?
- ყარაბაღის კონფლიქტის განახლების რისკი სომხეთში მომხდარი ხავერდოვანი რევოლუციის შემდეგ
- სირიის იდლიბის პროვინციაში შექმნილი სიტუაცია, მხარეთა ინტერესები და საფრთხეები
- ჰელსინკის სამიტი და მისი ძირითადი შედეგები
- რატომ არის აუცილებელი ვიცოდეთ რომელ რიცხვში დაიწყო 2008 წლის ომი
- გადამწყვეტი ბრძოლა უკრაინის ეკლესიის დამოუკიდებლობისთვის
- საქართველოს ადგილი „დასავლეთთან დაახლოების ინდექსი 2018-ში“
- რატომ არ გაამართლა ჩვენი მოლოდინი შარლევუაში (კანადა) დიდი შვიდეულის სამიტის შედეგებმა?
- როგორ მოვიგოთ ცივი ომი 2.0
- რუსეთის „ელჩის“ როტაცია აფხაზეთში
- რატომ არ გაახსენდათ დიდი შვიდეულის საგარეო საქმეთა მინისტრებს საქართველო ტორონტოში 2018 წლის 23 აპრილის შეხვედრის დროს?
- ამერიკის სტრატეგია და საქართველო
- პუტინის წინასაარჩევნო ეკონომიკური დაპირებები: მითი და რეალობა
- დარჩეს ჟენევა ისე, როგორც არის
- თურქეთის სამხედრო ოპერაცია აფრინში - ახალი ფაზა სირიის კონფლიქტში
- კრემლის საკადრო გადაწყვეტილებები და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- ვის ეხმარება რუსეთი?
- რუსეთიდან მომდინარე საფრთხეები და საქართველოს უსაფრთხოების სისტემა
- ევრაზიის ეკონომიკური კავშირი და რუსეთ-საქართველოს თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმების პრობლემები
- არის თუ არა საქართველოს ექსპორტის ზრდა მდგრადი?
- ცხინვალის რეგიონში უსაფრთხოების სფეროზე რუსეთის გავლენა იზრდება: მხარდაჭერა სრული ინტეგრაციის სანაცვლოდ
- რა ელით გალელებს?
- სამხედრო ხარჯების ზრდა და რუსეთთან ურთიერთობა: აზერბაიჯანი სომხეთზე უპირატესობის მოპოვებას ცდილობს
- ხელის შეშლა და ყურადღების გაფანტვა: დასავლეთთან ურთიერთობის რუსული მეთოდოლოგია
- რუსი დიპლომატები საქართველოში - ვინ არიან ისინი, რამდენი არიან და რას საქმიანობენ?
- პუტინის ვიზიტი ოკუპირებულ აფხაზეთში: იყო კი ჩვენი რეაქცია საკმარისი?
- მისაღებია თუ არა საქართველოს ნეიტრალიტეტის გამოცხადება
- როგორ შევაჩეროთ „მცოცავი ოკუპაცია“
- კრემლის პოლიტიკა საქართველოს ოკუპირებულ რეგიონებში ახალ ეტაპზე გადადის
- სირიის სამოქალაქო ომი რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- რუსეთის იმპერიალიზმთან ბრძოლის მეორე რაუნდი, რომლის მოგება შესაძლებელია
- საპარლამენტო არჩევნები სომხეთში - მმართველი პარტიის ტრიუმფი
- საქართველოს დღევანდელი საგარეო პოლიტიკა - რამდენად ეფექტურად უმკლავდება იგი არსებულ გამოწვევებს?
- რამდენიმე მოსაზრება „გაზპრომთან“ დადებული ხელშეკრულების თაობაზე
- ახალი რუსული შეიარაღება კავკასიაში და მისი გავლენა საქართველოს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებზე