რონდელის ბლოგი
რატომაა მნიშვნელოვანი 2019 წლის 31 მარტს თურქეთში ჩატარებული ადგილობრივი არჩევნები
ავტორი: ზურაბ ბატიაშვილი, რონდელის ფონდის მკვლევარი
2019 წლის 31 მარტს თურქეთში ჩატარდა ადგილობრივი არჩევნები. უნდა ითქვას, რომ ეს არ ყოფილა რიგითი არჩევნები. წინასაარჩევნო კამპანია ძალზე პოლარიზებულ გარემოში მიმდინარეობდა, რადგან მხარეები ამ არჩევნებს ერთგვარ ნდობის ვოტუმის თემად მიიჩნევდნენ პრეზიდენტ რეჯეფ თაიფ ერდოღანისა და მისი პარტიის 17-წლიანი მმართველობის მიმართ.
31 მარტის ადგილობრივ არჩევნებში მთავარი ინტრიგა იყო, თუ ვინ გაიმარჯვებდა დედაქალაქ ანკარასა და ყველაზე დიდ ქალაქ სტამბოლში, რადგან ერთი ქვეყნის პოლიტიკური დედაქალაქია, ხოლო მეორე - ეკონომიკური და კულტურული. მათ შორის განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭებოდა სტამბოლის შედეგებს, რადგან თურქული პოლიტიკის დაუწერელი კანონის მიხედვით, ვინც აკონტროლებს სტამბოლს, ის აკონტროლებს მთელ ქვეყანასაც. თავის დროზე, თავად პრეზიდენტმა ერდოღანმა საკუთარი პოლიტიკური კარიერაც ხომ სწორედ სტამბოლის მერობიდან დაიწყო.
ერდოღანის მომხრეები - მმართველი მემარჯვენე-ცენტრისტული ორიენტაციის „სამართლიანობისა და აღორძინების პარტია“ (AK Parti) და ასევე მემარჯვენე-ცენტრისტული „ნაციონალისტური მოძრაობის პარტია“ (MHP) გაერთიანდნენ საარჩევნოდ ჩამოყალიბებულ ე.წ. „სახალხო ალიანსში“. ხოლო ერდოღანის მოწინააღმდეგეებმა ჩამოაყალიბეს ე.წ. „ეროვნული ალიანსი“, რომელშიც შევიდნენ მემარცხენე-ცენტრისტული ორიენტაციის „სახალხო-რესპუბლიკური პარტია“ (CHP) და მემარჯვენე-ცენტრისტული „კარგი პარტია“ (İYİ Parti). ერდოღანის მოწინააღმდეგე მემარცხენე ორიენტაციის პროქურთული „ხალხთა დემოკრატიული პარტია“ (HDP) ტაქტიკური მოსაზრებებით ალიანსში არ გაერთიანებულა, თუმცა დიდ ქალაქებში საკუთარი კანდიდატების არ დაყენებით ფაქტიურად მხარი დაუჭირა „ეროვნულ ალიანსს“.
არჩევნების შედეგები
მთელი თურქეთის მასშტაბით მმართველმა პარტიამ 20,6 მლნ. ხმა მიიღო და 44,3%-ით პირველ ადგილზე გავიდა. თუ ამას დავუმატებთ მისი მოკავშირე ნაციონალისტების მიერ მიღებულ ხმების 7,3%-ს, საერთო ჯამში იქნება 51,6%, რაც ძალიან ახლოსაა გასული წლის 24 ივნისს თურქეთის საპრეზიდენტო არჩევნებისას ერდოღანის მიერ მიღებული ხმების რაოდენობასთან (მაშინ ერდოღანმა ხმების 52,6% მიიღო).
ოპოზიციურმა ალიანსმა, საერთო ჯამში, ხმების 37,6% მიიღო. მაგრამ მნიშვნელოვანი ის იყო, რომ მისმა კანდიდატებმა ექრემ იმამოღლუმ და მანსურ იავაშმა, შესაბამისად, სტამბოლსა და ანკარაში გაიმარჯვეს. ოპოზიციის მიერ დაყენებულმა კანდიდატებმა გაიმარჯვეს კიდევ რამდენიმე მნიშვნელოვან რეგიონში (მათ შორის ხმელთაშუაზღვისპირეთსა და საქართველოს მოსაზღვრე რეგიონებში), რომლებსაც წლების განმავლობაში „სამართლიანობისა და აღორძინების პარტია“ აკონტროლებდა.
ამ არჩევნების უმთავრესი მოვლენა უდავოდ არის ოპოზიციის მიერ სტამბოლში მოპოვებული გამარჯვება, სადაც მათ მცირედი სხვაობით (21 000 ხმით, რაც 0,25%-ია) ხელისუფლების ცნობად სახეს, ყოფილ პრემიერ-მინისტრ ბინალი ილდირიმის სძლიეს.
აღსანიშნავია, რომ მემარცხენეებმა სტამბოლის მერის არჩევნებში ბოლოს 30 წლის წინ გაიმარჯვეს. თუმცა, ახლანდელი წარმატება უფრო კოალიციური გამარჯვებაა, რაზეც დიდი გავლენა იქონია ბოლო პერიოდში ქვეყანაში წარმოქმნილმა სირთულეებმა.
შესაბამისად, არჩევნების შედეგების მიხედვით, ოპოზიციამ ფსიქოლოგიური უპირატესობა მოიპოვა. ოპოზიციონერებმა ამავე დროს დაიბრუნეს რწმენა საკუთარ თავში და იგრძნეს, რომ შესაძლებელია მმართველი პარტიის დამარცხება (ბოლო 16 წლის განმავლობაში თურქეთში ჩატარებულ ვერც ერთ არჩევნებში მათ ვერ შეძლეს ერდოღანისა და მისი პარტიის დამარცხება).
პროქურთულმა „ხალხთა დემოკრატიულმა პარტიამ“ ტრადიციულად გაიმარჯვა თურქეთის აღმოსავლეთ და სამხრეთ-აღმოსავლეთ რეგიონების იმ გუბერნიების ნაწილში, სადაც ქურთული წარმოშობის ბევრი მოქალაქე ცხოვრობს.
მიზეზები
თურქეთში ბოლო დროს საგრძნობლად გაუარესდა ეკონომიკური მდგომარეობა: ქვეყნიდან გაედინება უცხოური (განსაკუთრებით დასავლური) კაპიტალი, ა.წ. იანვარ-თებერვალში 20%-მდე გაიზარდა ინფლაცია (განსაკუთრებით გაიზარდა სურსათის ფასი), უმუშევრობის დონემ 13,5%-მდე აიწია (განსაკუთრებით მაღალია უმუშევრობის დონე ახალგაზრდებში - 30%), ბოლო 1 წელიწადში თურქული ლირა 28%-ით გაუფასურდა, გაკოტრდა მრავალი კომპანია, გასული წლის ბოლო კვარტალში მთლიანი შიდა პროდუქტი შემცირდა 3%-ით, ა.წ. იანვარში წარმოება შემცირდა 7,3%-ით, დაიხურა ქარხნები და ა.შ.
ეს ყველაფერი უარყოფითად, უპირველეს ყოვლისა, დიდი ქალაქების მოსახლეობაზე აისახა. სწორედ მათი განწყობების გამოძახილია ადგილობრივი არჩევნების ის შედეგები, რაც დაიდო ამ ქალაქებში.
ამავე დროს მნიშვნელოვანი იყო პროქურთული „ხალხთა დემოკრატიული პარტიის“ მიერ ოპოზიციური ბლოკის არაპირდაპირი მხარდაჭერა, რამაც ბევრ ქალაქში განსაზღვრა კიდეც არჩევნების ბედი.
დასკვნები
- თურქეთსა და უკრაინაში ჩატარებული არჩევნების შედეგები აჩვენებს, რომ რეგიონი ღიაა ცვლილებებისთვის და დემოკრატიული პროცესი მხარდაჭერილია დასავლეთის მხრიდან;
- თურქეთში, განსაკუთრებით ეკონომიკური სირთულეების ფონზე, იზრდება ოპოზიციური განწყობები, სადაც უპირველეს ყოვლისა დიდმა ქალაქებმა გამოთქვეს თავიანთი უკმაყოფილება;
- არჩევნების ეს შედეგები არ ნიშნავს, რომ ავტომატურად ცვლილებები მოხდება უფრო მაღალ დონეზე. თურქეთში სულ რაღაც 9 თვის წინ ჩატარდა საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნები. შესაბამისად, თუ რამე ექსტრაორდინალური არ მოხდა, უახლოეს ხანში მოსალოდნელი არაა რიგგარეშე არჩევნების ჩატარება;
- არჩევნების შემდეგ ხელისუფლების მთავარი საზრუნავი ეკონომიკურ სირთულეებთან გამკლავება იქნება. გამომდინარე იქიდან, რომ უახლოეს ხანში თურქეთში არ იგეგმება არჩევნების ჩატარება, ხელისუფლებას ეძლევა შანსი უფრო თავისუფლად იმოქმედოს აქტიური და ეფექტიანი რეფორმების გასატარებლად;
- ამ მიზნის მისაღწევად გამორიცხული არ არის მთავრობის შემადგენლობის გადახალისებაც;
- ამავე დროს, ანკარას მოუწევს დასავლეთთან ურთიერთობის ნორმალიზება (განსაკუთრებით ბევრი პრობლემა დაგროვდა ბოლო პერიოდში აშშ-სთან ორმხრივ ურთიერთობებში), რაც აუცილებელია უცხოური (უპირველეს ყოვლისა - დასავლური) კაპიტალის მოზიდვის კუთხით;
- საკუთარი წარმატებების გაზრდის შანსი ეძლევათ ოპოზიციურ პარტიებსაც. თუ ისინი შეძლებენ წარმატებით გაართვან თავი იმ მუნიციპალიტეტების პრობლემებს, სადაც გამარჯვება მოიპოვეს, მათ შეეძლებათ კიდევ უფრო მეტი მხარდაჭერა მიიღონ თურქეთის სხვა რეგიონებშიც;
- ცხადია, რომ არსებული პრობლემები ადვილად ვერ მოგვარდება. ამ კუთხით ყველაზე მტკივნეული შეიძლება იყოს ლირის შემდგომი დევალვაცია;
- დაბოლოს, რამდენადაც საქართველოსთვის თურქეთი ნომერი პირველი სავაჭრო პარტნიორია და თან ათეულ ათასობით საქართველოს მოქალაქე მუშაობს ამ ქვეყანაში, იქ არსებული ეკონომიკური სირთულეები ბუნებრივად აისახება საქართველოზეც.
თემატური პოსტები
- უნგრეთის არალიბერალური ზეგავლენა საქართველოს ევროპულ ინტეგრაციაზე: შემაშფოთებელი ტენდენცია
- რუსეთ-საქართველოს შორის ოკუპირებული აფხაზეთის გავლით სარკინიგზო მიმოსვლის აღდგენის მოსალოდნელი პოლიტიკური შედეგები
- თურქეთის ეკონომიკა არჩევნების შემდეგ
- ევროკავშირის სანქციების მე-11 პაკეტი და საქართველო
- თურქეთის საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნების შედეგები
- რუსეთის საგარეო პოლიტიკის ახალი კონცეფცია და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- ქართველმა ხალხმა აჩვენა ძალა, თუმცა ევროკავშირს მართებს სიფხიზლე!
- რატომაა მნიშვნელოვანი თურქეთის საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნები?
- როგორ გამოიყურება ამერიკა-ჩინეთის პაექრობა თბილისიდან
- რა სურს რუსეთს საქართველოსგან?
- გეოპოლიტიკა თურქულად და როგორია მასზე სწორი რეაქცია
- საფრთხე, რომელიც რუსეთ-უკრაინის ომის შემდეგ შეიძლება დაემუქროს რუსეთის მეზობლებს
- ბაიდენის დოქტრინა და მისი შესაძლო შედეგები საქართველოსთვის
- რა საკითხები განიხილეს პუტინი-ერდოღანის შეხვედრისას?
- კანდიდატის სტატუსის მომლოდინე საქართველო ევროპულ პერსპექტივას მიიღებს, რაზე გვაქვს სანერვიულო?
- ომი და საქართველო
- უკრაინა ევროკავშირში პრაქტიკული ინტეგრაციის გზას მალე დაადგება, საქართველო?
- როგორია თურქეთის პოზიციები და ქმედებები რუსეთ-უკრაინის ომში
- ნატოს შესაძლო გაფართოება ჩრდილოეთ ევროპაში და მისი მნიშვნელობა საქართველოსა და უკრაინისთვის
- 2021 აფხაზეთში: ენერგოკრიზისი, ახალი „მინისტრი“ და პოლიტიკური დაპირისპირება
- რა პერსპექტივები დასახა 15 დეკემბერს გამართულმა აღმოსავლეთ პარტნიორობის სამიტმა?
- რა დგას საქართველოსა და უნგრეთის მთავრობების მზარდი თანამშრომლობის უკან
- რატომ დაიძაბა ირან-აზერბაიჯანის ურთიერთობები?
- ვაქცინაცია: „ყოფნა?... არ ყოფნა?...“
- შეუძლია თუ არა საქართველოს ჩინეთი რუსეთის დასაბალანსებლად გამოიყენოს?
- ბელარუსის გასვლა აღმოსავლეთ პარტნიორობიდან - რა იქნება შემდგომ?
- Pacta Sunt Servanda: ხელშეკრულებები უნდა შესრულდეს
- ასოცირებული ტრიო და მისი მომავალი
- რას უნდა ველოდოთ ნატოს სამიტისგან
- აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს საკითხი ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანების კონტექსტში
- საქართველოს სატრანზიტო შესაძლებლობები, სიახლეები და გამოწვევები პანდემიის ფონზე
- ევროკავშირის წევრობის შესახებ საქართველოს განაცხადი
- ტრანსატლანტიკური ურთიერთობების გამოღვიძება ბაიდენის ადმინისტრაციის პირობებში და ახალი პერსპექტივები საქართველოსთვის
- COVID-19-ის პანდემიით გამოწვეული ეკონომიკური კრიზისი და საქართველოს ეროვნული ვალუტის არასტაბილურობის შემცირება
- ვინ მოიგო და ვინ წააგო ყარაბაღის ომით
- ყარაბაღის კონფლიქტის ესკალაცია: საფრთხეები და გამოწვევები საქართველოსთვის
- საქართველოს ევროპული გზა პანდემიური დეგლობალიზაციის პირობებში
- თურქეთის კავკასიური პოლიტიკა სომხეთ-აზერბაიჯანის ბოლო დაძაბულობის ფონზე
- ქართულ-ამერიკული პარტნიორობის პრაგმატიზმი და იდეალიზმი
- საქართველოს დამოუკიდებლობა და ჩვენი თაობის ისტორიული პასუხისმგებლობა
- კორონავირუსით გამოწვეული სირთულეები თურქეთში და მისი ასახვა საქართველოზე
- „არჩევნები“ აფხაზეთში: ახალი „პრეზიდენტის“ რევანში და გამოწვევები
- სამომხმარებლო კრიზისი ცხინვალის რეგიონში: ახალი საფიქრალი
- ჩვენი და 1921 წლის ქართველების საერთო ბრძოლის შესახებ
- ქართული თავდაცვა - პოლიტიკური პარადოქსი და უსისტემობის მოჯადოებული წრე
- რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირება სირიაში
- რატომ უნდა გვაღელვებდეს ქართული „ტროლ-სკანდალი“? ვრცელი განმარტება
- რას ნიშნავს გენერალ ყასემ სოლეიმანის ლიკვიდაცია?
- რას მოუტანს საქართველოს რუსეთთან დიალოგის ახალი ფორმატი?
- „რუსული კულტურის ცენტრის“ შესახებ
- საით მიდის ეკონომიკური პოლიტიკა?
- რა ვიცით რუსეთის ფედერაციისა და საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრის შესახებ?
- რა კავშირია ნატოსა და აფხაზეთის დაბრუნებას შორის?
- საქართველოს საკითხი არ განიხილება დიდი შვიდეულის სამიტზე - ვისი ბრალია?
- ვლადიმერ პუტინის ძირითადი გზავნილები Financial Times-თვის მიცემული ინტერვიუდან
- დუგინი მოგვევლინა საქართველოს გულშემატკივრად - რას უნდა ვუმადლოდეთ ამ ფაქტს?
- ევროპარლამენტის არჩევნების შედეგები - რას ნიშნავს საქართველოსთვის?
- როგორ შევაჩეროთ რუსეთი
- მუშაობს თუ არა სტრატეგიული პარტნიორობის პრინციპი უკრაინა-საქართველოს ურთიერთობებში?
- ცირკულარული შრომითი მიგრაციის ახალი შესაძლებლობა საქართველოსა და ევროკავშირს შორის
- რას ნიშნავს აშშ-ის გასვლა სირიიდან?
- საქართველოს ვაჭრობა ელექტროენერგიით: ბიტკოინის გავლენა
- საქართველოს საგარეო ვაჭრობა: როგორ გავამყაროთ დადებითი ტენდენციები
- ყარაბაღის კონფლიქტის განახლების რისკი სომხეთში მომხდარი ხავერდოვანი რევოლუციის შემდეგ
- სირიის იდლიბის პროვინციაში შექმნილი სიტუაცია, მხარეთა ინტერესები და საფრთხეები
- რატომ არის აუცილებელი ვიცოდეთ რომელ რიცხვში დაიწყო 2008 წლის ომი
- საქართველოს ადგილი „დასავლეთთან დაახლოების ინდექსი 2018-ში“
- რატომ არ გაამართლა ჩვენი მოლოდინი შარლევუაში (კანადა) დიდი შვიდეულის სამიტის შედეგებმა?
- თურქეთის ვადამდელი საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნების შედეგები
- ბენ ჰოჯესის მოდელი - საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანების რეალური გზა
- რატომ არ გაახსენდათ დიდი შვიდეულის საგარეო საქმეთა მინისტრებს საქართველო ტორონტოში 2018 წლის 23 აპრილის შეხვედრის დროს?
- ამერიკის სტრატეგია და საქართველო
- პუტინის წინასაარჩევნო ეკონომიკური დაპირებები: მითი და რეალობა
- ელექტროენერგიით ვაჭრობა: 2016 წლის წარმატებები, 2017 წლის რეალობა და შემდგომი პერსპეკქივები - Bitcoin-ის გავლენა (ნაწილი მეორე)
- დარჩეს ჟენევა ისე, როგორც არის
- ელექტროენერგიით ვაჭრობა: 2016 წლის წარმატებები, 2017 წლის რეალობა და შემდგომი პერსპექტივები - Bitcoin-ის გავლენა (ნაწილი პირველი)
- თურქეთის სამხედრო ოპერაცია აფრინში - ახალი ფაზა სირიის კონფლიქტში
- რუსული ოპოზიციის გეოპოლიტიკური ხედვა
- რუსეთიდან მომდინარე საფრთხეები და საქართველოს უსაფრთხოების სისტემა
- ევრაზიის ეკონომიკური კავშირი და რუსეთ-საქართველოს თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმების პრობლემები
- ერაყის ქურთისტანის საკითხი რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- რა ელით გალელებს?
- ხელის შეშლა და ყურადღების გაფანტვა: დასავლეთთან ურთიერთობის რუსული მეთოდოლოგია
- ილ-76 ტიპის ტროას ცხენი, ანუ რატომ სურს რუსეთს ჩვენი ხანძრების ჩაქრობა?
- რუსი დიპლომატები საქართველოში - ვინ არიან ისინი, რამდენი არიან და რას საქმიანობენ?
- მისაღებია თუ არა საქართველოს ნეიტრალიტეტის გამოცხადება
- საქართველოს ევროპული პერსპექტივა ევროკავშირის შემდგომი ევოლუციის კონტექსტში
- კრემლის პოლიტიკა საქართველოს ოკუპირებულ რეგიონებში ახალ ეტაპზე გადადის
- სირიის სამოქალაქო ომი რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- თურქეთის საშინაო და საგარეო პოლიტიკა რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- პოსტსაბჭოთა ქვეყნები - ბრძოლა ძალაუფლების ლეგიტიმაციისთვის
- საქართველოს დღევანდელი საგარეო პოლიტიკა - რამდენად ეფექტურად უმკლავდება იგი არსებულ გამოწვევებს?
- სამხედრო სიძლიერე - ის რაც სჭირდება ნატო-ს პარტნიორებისგან
- რამდენიმე მოსაზრება „გაზპრომთან“ დადებული ხელშეკრულების თაობაზე
- ახალი რუსული შეიარაღება კავკასიაში და მისი გავლენა საქართველოს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებზე