რონდელის ბლოგი
ოკუპირებული აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი: ვაჭრობის „ლეგალიზაცია“ და რუსეთის სატრანზიტო დერეფნის პერსპექტივები
ავტორი: მამუკა კომახია, ანალიტიკოსი
უკრაინაში რუსეთის სრულმასშტაბიანი სამხედრო აგრესიის დაწყების შემდეგ რუსეთის მიერ ოკუპირებული საქართველოს რეგიონები არაერთი გამოწვევის, მათ შორის – ეკონომიკური ხასიათის, წინაშე აღმოჩნდნენ. რუსეთისთვის დაწესებულმა სანქციებმა ეს რეგიონები რუსული დაფინანსებისა თუ ეკონომიკური მხარდაჭერის მიღების შემცირების საფრთხის წინაშე დააყენა, ამიტომაც ოკუპირებულ რეგიონებში ახალ რეალობასთან ადაპტირებას ცდილობენ. ამავე დროს, სანქცირებული რუსეთისთვის აფხაზეთის ტერიტორიამ და იქ არსებულმა ინფრასტრუქტურამ სხვა მიმზიდველობა შეიძინა, რასაც რუსეთი სანქციების გვერდის ავლის შესაძლებლობად განიხილავს, აფხაზეთის დე ფაქტო ხელისუფლება კი – დამატებითი შემოსავლის წყაროდ. სტატიაში ბოლო პერიოდში აფხაზეთის მიმართულებით განვითარებულ რამდენიმე საინტერესო მოვლენას განვიხილავთ, რაც ოკუპირებულ აფხაზეთში ახალი ეკონომიკური პროცესების შესაძლო განვითარებაზე მიუთითებს.
რუსული დაფინანსების შემცირების მოლოდინში
2022 წლის 10 მარტს, უკრაინაში ომის დაწყებიდან ორ კვირაში, რუსეთის ეკონომიკური განვითარების მინისტრის მოადგილე დიმიტრი ვოლვაჩმა, რომელიც ოკუპირებული რეგიონების კურატორია, TASS-თან ინტერვიუში დაფინანსების მოსალოდნელ შემცირებაზე ისაუბრა. მისი თქმით, რუსეთის ეკონომიკური განვითარების სამინისტრო იმედოვნებს, რომ უახლოეს მომავალში აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი უფრო მეტად დამოუკიდებლები გახდებიან და ნაკლებად იქნებიან დამოკიდებულები რუსულ დოტაციაზე. ვოლვაჩის გზავნილი კარგად გაიგეს სოხუმსა და ცხინვალში, სადაც ომში მყოფი რუსეთისგან ხელგაშლილ დახმარებას აღარ ელიან.
მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთი აფხაზეთისა და, განსაკუთრებით, ცხინვალის რეგიონის „ბიუჯეტის“ დონორად და ამ რეგიონების მთავარ ეკონომიკურ პარტნიორად რჩება, ზოგიერთი მიმართულებით დაფინანსება უკვე შემცირდა: მაგ., ორივე რეგიონი სოციალურ-ეკონომიკური განვითარების მხარდამჭერი საინვესტიციო პროგრამის ფარგლებში, 2023-2025 წლებში, 3.5 მლრდ რუბლს მიიღებს მაშინ, როდესაც წინა სამწლიანი პროგრამისთვის 4.5 მლრდ რუბლი იყო გამოყოფილი.
დაფინანსების შემცირებას შეგუებულია ცხინვალის რეგიონის დე ფაქტო პრეზიდენტი ალან გაგლოევიც, რომელმაც 29 მაისს დე ფაქტო პარლამენტში სიტყვით გამოსვლისას, მისი „პრეზიდენტობის“ ერთი წლის შეჯამებისას, რუსული დაფინანსების მოსალოდნელი შემცირების შესახებ ღიად განაცხადა: „ახლა რთული დროა. ჩვენი მოკავშირე ომობს, და ჩვენ მას ვეხმარებით, როგორც შეგვიძლია. ის დრო, როდესაც მას შეეძლო ფინანსურად დაგვხმარებოდა, დასრულდა. ახლა მას ძალიან უჭირს და ჩვენ ეს უნდა გვესმოდეს. ამიტომ ჩვენ გაგვიჭირდება.“
რუსეთისთვის დაწესებული სანქციები ეკონომიკური კუთხით უკვე აისახა ოკუპირებულ რეგიონებზე, განსაკუთრებით, აფხაზეთზე, სადაც, ზოგიერთ პროდუქტზე შექმნილი დეფიციტის აღმოფხვრის გზას ქართულ მხარესთან ეკონომიკური ურთიერთობების წახალისებაში ხედავენ.
მიუხედავად იმისა, რომ ოკუპირებული აფხაზეთის ტერიტორიაზე საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლების მიერ კონტროლირებადი ტერიტორიიდან შეზღუდული რაოდენობით სხვადასხვა პროდუქციის გადატანა, ენგურის ე.წ. საკონტროლო-გამშვები პუნქტის გავლით, აქამდეც შესაძლებელი იყო, აფხაზეთის დე ფაქტო ხელისუფლებამ იმ პროდუქციის ჩამონათვალი გააფართოვა, რომლის გადატანაც უკვე „ოფიციალურად“ ნებადართულია. 2023 წლის 31 მარტს აფხაზეთის დე ფაქტო პრეზიდენტმა ასლან ბჟანიამ გამოსცა განკარგულება, რომლის მიხედვითაც, ოკუპირებულ აფხაზეთსა და საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლების მიერ კონტროლირებად ტერიტორიას შორის გარკვეული კატეგორიის პროდუქციის (მრავალწლიანი და ერთწლიანი კულტურის ნერგები, სასოფლო-სამეურნეო კულტურის თესლი, ცოცხალი შინაური ფრინველი, შინაური ცხოველების საკვები, სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკა, სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის წარმოებისა და გადამუშავებისთვის საჭირო ტექნიკა, საავტომობილო ტრანსპორტი, ავტონაწილები, ავტომობილის ზეთები) გადატანა გამარტივდება.
ბჟანიას ოპონენტების შეფასებით, დე ფაქტო ხელისუფლებას ასეთი გადაწყვეტილებით „საქართველოსთან ვაჭრობის ლეგალიზაცია“ სურს. კრიტიკის პასუხად დე ფაქტო მთავრობის წარმომადგენლებმა არაერთი განმარტება გააკეთეს, რაც თავის მართლების გარდა, მიღებული გადაწყვეტილების საჭიროების დამტკიცებასაც ისახავს მიზნად:
- ე.წ. საბაჟო კომიტეტის განცხადებით, აღნიშნული ცვლილება მხოლოდ ფიზიკურ პირებს შეეხება და საბაჟო მოსაკრებლის გადახდის შემდგომ ფიზიკური პირები ტვირთის ტრანსპორტირებას შეძლებენ. „კომიტეტის“ თავმჯდომარის, ოთარ ხეციას თქმით, მათ მხოლოდ იმ პროდუქციის ჩამონათვალის დაკანონება გადაწყვიტეს, რომელიც ისედაც შემოდიოდა დე ფაქტო რესპუბლიკაში. როგორც აღნიშნა, „ისინი მხოლოდ გამარტივებული პროცედურით აფორმებენ ტვირთებს, რომლებიც აფხაზეთის მოქალაქეებს (ინდმეწარმეებს) მეზობელი ქვეყნიდან (იგულისხმება საქართველო) შემოაქვთ. ტვირთის ღირებულება 600 000 რუბლს არ უნდა აღემატებოდეს“.
- დე ფაქტო სოფლის მეურნეობის მინისტრისა და ვიცე-პრემიერ ბესლან ჯოპუას განცხადებით, „არავინ აპირებს საქართველოსთან ვაჭრობის ლეგალიზაციას“. მისი თქმით, რუსული მხარე აფხაზეთს ეხმარება, თუმცა ზოგიერთი სახის ნარგავებისა და ტექნიკის რუსეთიდან შემოტანა სანქციების გამო შეუძლებელია. ჯოპუას განცხადებით, „მათ უწევთ ზოგიერთ მოქალაქეს სთხოვონ დეფიციტური პროდუქციის შემოტანა, რომელიც მოქალაქეებს შემოაქვთ თურქეთიდან და შეიძლება – საქართველოდანაც“.
· ასლან ბჟანიას განცხადებით, „თეზისი, რომ ჩვენ საქართველოს ეკონომიკას ვუჭერთ მხარს, დაუსაბუთებელია“. ბჟანიამ თქვა, რომ ამ გადაწყვეტილების მიღების დროს ხალხის ინტერესებიდან გამოდიოდა.
ამ ეტაპზე რთულია დაზუსტებით ვთქვათ, თუ პრაქტიკულად როგორ მუშაობს 31 მარტის დადგენილება, მაგრამ ფაქტია, რომ ოკუპირებულ აფხაზეთში დეფიციტური პროდუქციის შეტანას საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლების მიერ კონტროლირებადი ტერიტორიის გავლით იმედოვნებენ.
დეფიციტური პროდუქციის შეტანის კონტექსტშიც შეიძლება განვიხილოთ ცხინვალის რეგიონის დე ფაქტო უშიშროების საბჭოს 2022 წლის 18 აგვისტოს გადაწყვეტილება, რომლის საფუძველზეც ოკუპირებული ახალგორისა და ჯავის რაიონების მოსახლეობას ყოველი თვის 20-30 რიცხვებში ოძისი/მოსაბრუნისა და პერევი/ქარძმანის ე.წ. საკონტროლო-გამშვები პუნქტების გავლით საქართველოს ხელისუფლების მიერ კონტროლირებად ტერიტორიაზე გადასვლის შესაძლებლობა აქვს. მიუხედავად იმისა, რომ ცხინვალის რეგიონის მოსახლეობა აფხაზეთთან შედარებით ბევრად ნაკლებია და ეკონომიკური ცხოვრებაც პასიურია, ასეთი გადაწყვეტილების შედეგად, ახალგორისა და ჯავის მოსახლეობას შეუზღუდავად შეუძლია ხელბარგის გადატანა, მათ შორის ისეთი პროდუქციის, რომელზეც რუსეთში სანქციებია დაწესებული.
სატრანსპორტო დერეფანი
2023 წლის 23 მარტს აფხაზეთში პირველად დაფიქსირდა საკონტეინერო მატარებლის (სულ 62 კონტეინერი, რომლითაც 2700 ტონა ტვირთი გადაიზიდა) გადაადგილების შემთხვევა. არსებული ინფორმაციით, ტვირთი ოჩამჩირის პორტში გემში ჩაიტვირთა და თურქეთის მიმართულებით გადაადგილდა. ამ ეტაპზე უცნობია, თუ რა ტვირთის გადაზიდვა მოხდა და ტვირთით დაბრუნდა საკონტეინერო მატარებელი რუსეთში თუ ტვირთის გარეშე.
ეს იყო პირველი საკონტეინერო მატარებელი, მაგრამ სატრანზიტო გადაზიდვები დასავლური სანქციების გვერდის ავლის მიზნით ოჩამჩირის პორტიდან მანამდეც ხორციელდებოდა. ე.წ. საბაჟო კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილის ალიას ლაბახუას განცხადებით, „ეს არ იყო პირველი მერცხალი, იყო სხვა ტრანზიტებიც, თუმცა მცირე პარტიებით, მარშრუტის შემოწმება მიმდინარეობდა“. „აფხაზეთის რკინიგზის“ გენდირექტორის თანაშემწის, ოქტაი ხაზირიშის თქმით, ბოლო პერიოდში გაიზარდა სატვირთო გადაზიდვები და რკინიგზის შემოსავლები. ამის მიზეზად მან დაასახელა გარე (შეიცვალა ლოგისტიკური ჯაჭვი რუსეთზე დაწესებული სანქციების გამო და ასევე გაიზარდა ფასები და მოთხოვნა ქვანახშირსა და სხვა ტვირთებზე) და შიდა (გაიზარდა „აფხაზეთის რკინიგზის“ გამტარუნარიანობა) ფაქტორები.
მედიაში გავრცელებული ინფორმაციით, რუსეთი „აფხაზეთის რკინიგზასა“ და ოჩამჩირის პორტს სხვადასხვა პროდუქციის კონტრაბანდისთვის ადრეც იყენებდა. კერძოდ, 2015 წელს სოხუმში დაფიქსირდა რუსული მატარებლის ვაგონები, რომელიც ქვანახშირით იყო დატვირთული. გაჩნდა მოსაზრება, რომ მოცემული ქვანახშირი უკრაინაში, ლუჰანსკის ე.წ. სახალხო რესპუბლიკაში იყო მოპოვებული, რომელიც ტრანზიტულად თურქეთში მიემართებოდა. მსგავსი სქემების გამოყენება რუსეთს აპრობირებული აქვს და 2014 წლიდან, უკრაინაში რუსეთის სამხედრო აგრესიის დაწყების შემდეგ იყენებს. მაგ., უკრაინის ოკუპირებულ რეგიონებთან არალეგალური ვაჭრობის მიზნით 2015 წელს ცხინვალში დარეგისტრირდა „საერთაშორისო ანგარიშსწორების ბანკი“. Meduza-ს 2018 წლის ოქტომბრისა და Washington Post-ის 2018 წლის ნოემბრის ჟურნალისტური გამოძიებების მიხედვით, „ბანკი“ საგანგებო შავი სქემისთვის შეიქმნა. კერძოდ, იქიდან გამომდინარე, რომ 2022 წლამდე რუსეთს უკრაინის სეპარატისტული რესპუბლიკები ფორმალურად არ ჰყავდა აღიარებული, მათთან საბანკო ოპერაციების გზით ვაჭრობის წარმოება დასავლეთის სანქციებს გამოიწვევდა. „ბანკის“ შუამავლობით „რესპუბლიკები“ რუსეთისგან იძენდნენ საწვავს, საკვებს, სამშენებლო მასალას და რუსეთში ყიდდნენ საკუთარ პროდუქციას. ომის პირობებში ამგვარი სქემის არსებობის აუცილებლობა გაქრა.
„აფხაზეთის რკინიგზის“ ინფრასტრუქტურა ჯერ კიდევ არ არის სრულად რეაბილიტირებული და მისი გამტარუნარიანობა შეზღუდულია, თუმცა ბოლო წლებში თავად რკინიგზის ინფრასტრუქტურა გაუმჯობესდა. გარკვეული რეაბილიტაცია ჩაუტარდა ოჩამჩირის რკინიგზის სადგურსა და პორტს შორის დამაკავშირებელ რკინიგზის ხაზსაც, თუმცა თავად ოჩამჩირის პორტის შესაძლებლობები შეზღუდულია.
აშკარაა, რომ აფხაზეთში რკინიგზის რეაბილიტაცია მხოლოდ სამგზავრო გადაზიდვების გაზრდისა და ტურიზმის ხელშეწყობის მოტივით არ არის განპირობებული. ის ფაქტიც კი, რომ ბოლო წლებში რკინიგზით გაზრდილია ტვირთების გადაზიდვის მასშტაბები და გადაზიდვისგან მიღებული შემოსავლები, მიუთითებს, რომ ყველაფერი ეს დე ფაქტო რესპუბლიკაში ეკონომიკის ზრდით ვერ იქნება განპირობებული. აქ ცალსახად იკვეთება რუსეთის გაზრდილი ინტერესი. „აფხაზეთის რკინიგზის“ ცნობით, 2022 წელს რკინიგზით აფხაზეთში 796 ათასი ტონა ტვირთი მიიღეს (სულ 11 902 ვაგონი), რაც წინა წლებთან შედარებით მნიშვნელოვანი მატებაა: 2021 წელს – 455,4 ათასი ტონა (7 057), 2020 წელს – 216,2 ათასი ტონა (3 517). საინტერესოა, რომ 2023 წლის მხოლოდ ორ თვეში 206 576 ტონა ტვირთი (სულ 3 036 ვაგონი) მიიღეს.
ოკუპირებული აფხაზეთის სატრანზიტო პოტენციალის მიმართ ინტერესს რუსეთის მაღალჩინოსნები ღიადაც აფიქსირებენ. მაგ., 12 მაისს რუსეთს სავაჭრო-სამრეწველო პალატის პრეზიდენტმა სერგეი კატირინმა რუსულ მედიასთან ინტერვიუში, ქართულ-რუსული ურთიერთობის პერსპექტივებზე საუბრისას, განაცხადა, რომ უნდა დაიგეგმოს სარკინიგზო ტრანზიტი აბრეშუმის გზის მარშრუტის ფარგლებში, რომელიც მოიცავს ჩინეთის, ირანის, აზერბაიჯანისა და საქართველოს, მათ შორის, აფხაზეთის ტერიტორიას. ამ ეტაპზე ამ პროექტის რეალიზაციის პერსპექტივა გეოპოლიტიკური გამოწვევების გამო ნაკლებად რეალურად გამოიყურება, თუმცა მნიშვნელოვანია თავად ის ფაქტი, რომ რუსეთი დასავლეთთან დაპირისპირების პირობებში სამხრეთ კავკასიას და მათ შორის ოკუპირებულ აფხაზეთს ალტერნატიულ მარშრუტად მოიაზრებს.
ძირითადი დასკვნები
- დასავლეთთან დაპირისპირებისა და სანქციების პირობებში რუსეთი ახალი სატრანზიტო დერეფნების განვითარებას ცდილობს. ოკუპირებული აფხაზეთისადმი ინტერესიც სწორედ მოსკოვის მხრიდან დასავლური სანქციების გვერდის ავლის მცდელობის კონტექსტში უნდა განვიხილოთ. მიუხედავად იმისა, რომ აფხაზური მარშრუტის ტექნიკური რესურსი შეზღუდულია, ვითარება იმდენად კრიტიკულია, რომ მოსკოვისთვის ყველა ვარიანტი მისაღებია. შესაბამისად, ახლო მომავალში უნდა ველოდოთ, რომ აფხაზეთის ტერიტორიაზე გამავალ სატრანზიტო დერეფანზე რუსეთის მოთხოვნა გაიზრდება.
- დე ფაქტო ხელისუფლების ბოლოდროინდელი გადაწყვეტილებები ვაჭრობის გამარტივების შესახებ განპირობებულია რუსეთიდან გარკვეული კატეგორიის პროდუქციის იმპორტის გართულებით, რადგან სანქციების პირობებში ამ პროდუქციის შეტანა თავად რუსეთშიც გართულებულია ან მისი აფხაზეთში იმპორტი გაძვირებულია. ამ შემთხვევაში, დე ფაქტო მთავრობა შექმნილი დეფიციტის აღმოფხვრის ერთ-ერთ გზას ქართულ მხარესთან გარკვეულ სფეროში ეკონომიკური ურთიერთობის წახალისებაში ხედავს.
- საერთაშორისო ეკონომიკური ურთიერთობებისგან იზოლირებული აფხაზეთისთვის რუსეთისთვის დაწესებულმა სანქციებმა შესაძლებლობის ფანჯარაც გახსნა, რაც ოკუპირებულ აფხაზეთს ამ ეტაპზე საშუალებას მისცემს რუსეთისთვის სატრანზიტო დერეფნის როლი შეასრულეს და ამ არალეგალური ეკონომიკური საქმიანობით შემოსავალი მიიღოს.
- 2020 წლიდან, ასლან ბჟანიას დე ფაქტო პრეზიდენტად არჩევის შემდეგ, დე ფაქტო ხელისუფლების წარმომადგენლებმა და მომხრეებმა ქართულ მხარესთან ეკონომიკური ურთიერთობის განვითარების კუთხით რამდენიმე განცხადება გააკეთეს. რამდენიმე თვეა აფხაზურმა მხარემ უკვე მოხსნა ქართულ მხარესთან ვაჭრობაზე დაწესებული ზოგიერთი შეზღუდვაც, რამაც პერსპექტივაში შეიძლება ოკუპირებულ აფხაზეთში ოფიციალური თბილისის ეკონომიკური გავლენის გაზრდას შეუწყოს ხელი. თუმცა, ამ მხრივ, საქართველოს მთავრობის რეაგირება საოკუპაციო ხაზის მეორე მხრიდან წამოსულ ინიციატივებზე, როგორც წესი, პასიურია და ძირითადად არსებული სტატუს-კვოს შენარჩუნებას ემსახურება. ამ შემთხვევაში კი, როდესაც ეს არ არის უფრო ფართო და გააზრებული პოლიტიკის ნაწილი, რთულია ერთ რომელიმე სფეროში მოპოვებული სარგებელი უფრო დიდი ცვლილებების საწინდარი გახდეს.
თემატური პოსტები
- რუსეთ-საქართველოს შორის ოკუპირებული აფხაზეთის გავლით სარკინიგზო მიმოსვლის აღდგენის მოსალოდნელი პოლიტიკური შედეგები
- იგებს თუ არა უკრაინა ომს და რა გათვლა შეიძლება ჰქონდეს რუსეთს?
- რუსეთის დიპლომატიური იერიში აფრიკაში
- რუსეთის საგარეო პოლიტიკის ახალი კონცეფცია და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- სანქციების მეათე პაკეტი - რუსული აგრესიის ერთი წელი
- ჩინეთ-რუსეთის ურთიერთობის დინამიკა რუსეთ-უკრაინის ომის ფონზე
- რუსეთ-უკრაინის ომი და რუსეთის გრძელვადიანი სტრატეგიული ინტერესები
- ფრენების აღდგენა რუსეთთან – პოტენციური შედეგები საქართველოსთვის
- ჰიბრიდული ომი რუსული წესებით და უკრაინის რეზისტენტობა
- მოლდოვის გამოწვევები უკრაინაში ომის ფონზე
- ცვლის თუ არა ისრაელის ახალი მთავრობა ამ ქვეყნის პოლიტიკას რუსეთ-უკრაინის ომის მიმართ?
- რა სურს რუსეთს საქართველოსგან?
- სანქციების მეცხრე პაკეტი - რუსული ესკალაციისა და სარაკეტო იერიშების საპასუხოდ
- საფრთხე, რომელიც რუსეთ-უკრაინის ომის შემდეგ შეიძლება დაემუქროს რუსეთის მეზობლებს
- რისთვის ემზადება ბელარუსი
- ბელარუსის და რუსეთის მიერ ოკუპირებულ აფხაზეთთან სავაჭრო-ეკონომიკური ურთიერთობების გაღრმავება: „აფხაზეთის დამოუკიდებლობის“ აღიარების წინაპირობა?
- „მიტაცებული ემოციები“ - რუსული პროპაგანდა
- სანქციების მერვე პაკეტი - პასუხი რუსულ ანექსიასა და უკანონო რეფერენდუმებზე
- რა ელის იტალიის საგარეო პოლიტიკას ჯორჯია მელონის გამარჯვების შემდეგ?
- სანქციების მეშვიდე პაკეტი და ემბარგო რუსულ ოქროზე
- ცხინვალის არშემდგარი რეფერენდუმი
- ომი და საქართველო
- „რურალური ორბანიზმი“ - პოლარიზაცია, როგორც უნგრეთის პოლიტიკური მომავლის განმსაზღვრელი ფაქტორი
- არალეგიტიმური საპრეზიდენტო არჩევნები ცხინვალის რეგიონში: რატომ წააგო ბიბილოვმა და რა იქნება ბიბილოვის შემდეგ?
- ომი უკრაინაში და გაერთიანებული სამეფოს ახალი როლი აღმოსავლეთ ევროპაში
- რას მოუტანს სამხრეთ კავკასიას ეუთოს მინსკის ჯგუფის გაუქმება?
- რატომ გააქტიურდა აფხაზური მხარე სოციალურ ქსელებში?
- რატომ არ მოსწონს პუტინს ნეიტრალური უკრაინა? (უკრაინის ნეიტრალური სტატუსი აქტუალური ხდება - რას ნიშნავს ეს პუტინისთვის?)
- ევროპის ენერგომომავალი - გამოწვევები და შესაძლებლობები
- მასობრივი უკონტროლო მიგრაცია და საქართველოს ხელისუფლების პოზიცია
- რა ცვლილებები მოხდა პუტინის რეჟიმის პროპაგანდის ნარატივებში უკრაინაში რუსეთის შეჭრიდან დღემდე
- როგორია თურქეთის პოზიციები და ქმედებები რუსეთ-უკრაინის ომში
- ნატოს შესაძლო გაფართოება ჩრდილოეთ ევროპაში და მისი მნიშვნელობა საქართველოსა და უკრაინისთვის
- პეკინის ზამთრის პოლიტიკური ოლიმპიადა
- რა დგას პუტინის უკრაინაში გამბიტის უკან?
- L'Europe pourra-t-elle éviter le “déjà vu” ? (საფრანგეთი, ევროკავშირის საბჭოს თავმჯდომარე და დაძაბულობა აღმოსავლეთ ევროპაში)
- აშშ-რუსეთის ურთიერთობები და უკრაინის საკითხი
- რამზან კადიროვის რეჟიმის ახალი სამიზნეები
- რა გავლენას მოახდენს მერკელის პოლიტიკიდან წასვლა ევროკავშირის პოლიტიკაზე რუსეთისა და აღმოსავლეთის სამეზობლოს მიმართ?
- რა დგას საქართველოსა და უნგრეთის მთავრობების მზარდი თანამშრომლობის უკან
- „დობერმანი“ მინისტრად: ინალ არძინბას პერსპექტივები და გამოწვევები
- კრიზისი ბელარუსში: როგორ გავაძლიეროთ ჩვენი მედეგობა რუსეთის სტრატეგიის წინააღმდეგ მის ახლო სამეზობლოში
- მოლდოვას გაზის კრიზისი-რუსეთის კიდევ ერთი პოლიტიკური შანტაჟი
- ბელარუსი ერთი წლის შემდეგ: დასუსტებული რეჟიმი რუსული „დაცვის“ ქვეშ
- რუსეთის საპარლამენტო არჩევნები - რა შეიძლება ითქვას რეჟიმის სტაბილურობაზე
- შეუძლია თუ არა საქართველოს ჩინეთი რუსეთის დასაბალანსებლად გამოიყენოს?
- აფხაზეთში ახალი „პოლიტიკური ელიტის“ ჩამოყალიბება - ვინ ჩაანაცვლებს ძველ „ელიტას“?
- ჟენევის სამიტის კიბერგანზომილება
- არქტიკის გამდნარი ყინული და მზარდი საფრთხეები
- ევროპა „საზიანო გარიგების“ შედეგების მოლოდინში
- რუსეთის მიმართ ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის გადაფასება
- აშშ, ლიბერალური საერთაშორისო წესრიგი, 2021 წლის გამოწვევები და საქართველო
- პოლიტიკური კრიზისი მოლდოვაში - ჩიხი გამოსავლის გარეშე
- რუსეთის ტესტი თუ ბულინგი?
- ვაქცინის დიპლომატია - ახალი შესაძლებლობა გლობალური ავტორიტარული გავლენისთვის
- რუსული გაზის მონოპოლიის დასასრული ბალკანეთზე
- ვის გამოუტანა განაჩენი მოსამართლემ: ნავალნის, პუტინს თუ რუსეთს?!
- 2020 აფხაზეთში: „არჩევნები“, პანდემია და მეტი ინტეგრაცია რუსეთთან
- ვლ. პუტინის ყოველწლიური დიდი პრეს-კონფერენცია - საყურადღებო გარემოებები და გზავნილები
- რუსეთის ენერგოპოლიტიკა ცხინვალის რეგიონში
- ვინ მოიგო და ვინ წააგო ყარაბაღის ომით
- რა მოიპოვა რუსეთმა ყარაბაღში
- რა წააგო და რა არ წააგო სომხეთმა ყარაბაღში ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ ხელმოწერილი დეკლარაციის შედეგად
- ბელარუსის საპროტესტო აქციები, ლუკაშენკო და რუსეთის ფედერაცია
- რამდენიმე მოსაზრება ტერმინის „პოსტსაბჭოთა სივრცე“ გამოყენების თაობაზე
- ხაბაროვსკის საპროტესტო გამოსვლები, როგორც რუსეთის ფედერაციის სტაბილურობის ერთგვარი ინდიკატორი
- პანდემიური პროპაგანდის ტრიო, როგორ იღებს მიზანში დასავლეთს ჩინეთი, რუსეთი და ირანი
- From Russia with love, თუ რუსეთიდან… ეშმაკური გეგმით
- „არჩევნები“ აფხაზეთში: ახალი „პრეზიდენტის“ რევანში და გამოწვევები
- ჩვენი და 1921 წლის ქართველების საერთო ბრძოლის შესახებ
- რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირება სირიაში
- პოლიტიკური კრიზისის ანატომია ოკუპირებულ აფხაზეთში
- რას ნიშნავს გენერალ ყასემ სოლეიმანის ლიკვიდაცია?
- რას მოუტანს საქართველოს რუსეთთან დიალოგის ახალი ფორმატი?
- „რუსული კულტურის ცენტრის“ შესახებ
- რუსული პროპაგანდის მთავარი გზავნილები
- რა ვიცით რუსეთის ფედერაციისა და საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრების შეხვედრის შესახებ?
- ანტისაოკუპაციო პოლიტიკის ახალი აქცენტები
- ვლადიმერ პუტინის ძირითადი გზავნილები Financial Times-თვის მიცემული ინტერვიუდან
- საქართველო და რუსეთის პოსტმოდერნისტული ფაშიზმი
- დუგინი მოგვევლინა საქართველოს გულშემატკივრად - რას უნდა ვუმადლოდეთ ამ ფაქტს?
- როგორ შევაჩეროთ რუსეთი
- ნატოს, რუსეთის და პატ ბუჩანანის შესახებ
- დღევანდელი რუსეთის რელიგიური ომები
- ბოლტონის ვიზიტი მოსკოვში - რას უნდა ველოდოთ აშშ-რუსეთის ურთიერთობებში?!
- ყარაბაღის კონფლიქტის განახლების რისკი სომხეთში მომხდარი ხავერდოვანი რევოლუციის შემდეგ
- სირიის იდლიბის პროვინციაში შექმნილი სიტუაცია, მხარეთა ინტერესები და საფრთხეები
- ჰელსინკის სამიტი და მისი ძირითადი შედეგები
- რატომ არის აუცილებელი ვიცოდეთ რომელ რიცხვში დაიწყო 2008 წლის ომი
- საქართველოს ადგილი „დასავლეთთან დაახლოების ინდექსი 2018-ში“
- რატომ არ გაამართლა ჩვენი მოლოდინი შარლევუაში (კანადა) დიდი შვიდეულის სამიტის შედეგებმა?
- როგორ მოვიგოთ ცივი ომი 2.0
- რუსეთის „ელჩის“ როტაცია აფხაზეთში
- რატომ არ გაახსენდათ დიდი შვიდეულის საგარეო საქმეთა მინისტრებს საქართველო ტორონტოში 2018 წლის 23 აპრილის შეხვედრის დროს?
- ამერიკის სტრატეგია და საქართველო
- პუტინის წინასაარჩევნო ეკონომიკური დაპირებები: მითი და რეალობა
- ელექტროენერგიით ვაჭრობა: 2016 წლის წარმატებები, 2017 წლის რეალობა და შემდგომი პერსპეკქივები - Bitcoin-ის გავლენა (ნაწილი მეორე)
- დარჩეს ჟენევა ისე, როგორც არის
- ელექტროენერგიით ვაჭრობა: 2016 წლის წარმატებები, 2017 წლის რეალობა და შემდგომი პერსპექტივები - Bitcoin-ის გავლენა (ნაწილი პირველი)
- თურქეთის სამხედრო ოპერაცია აფრინში - ახალი ფაზა სირიის კონფლიქტში
- კრემლის საკადრო გადაწყვეტილებები და საქართველოს ოკუპირებული რეგიონები
- რუსეთიდან მომდინარე საფრთხეები და საქართველოს უსაფრთხოების სისტემა
- ევრაზიის ეკონომიკური კავშირი და რუსეთ-საქართველოს თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმების პრობლემები
- არის თუ არა საქართველოს ექსპორტის ზრდა მდგრადი?
- ცხინვალის რეგიონში უსაფრთხოების სფეროზე რუსეთის გავლენა იზრდება: მხარდაჭერა სრული ინტეგრაციის სანაცვლოდ
- რა ელით გალელებს?
- სამხედრო ხარჯების ზრდა და რუსეთთან ურთიერთობა: აზერბაიჯანი სომხეთზე უპირატესობის მოპოვებას ცდილობს
- ხელის შეშლა და ყურადღების გაფანტვა: დასავლეთთან ურთიერთობის რუსული მეთოდოლოგია
- რუსი დიპლომატები საქართველოში - ვინ არიან ისინი, რამდენი არიან და რას საქმიანობენ?
- პუტინის ვიზიტი ოკუპირებულ აფხაზეთში: იყო კი ჩვენი რეაქცია საკმარისი?
- მისაღებია თუ არა საქართველოს ნეიტრალიტეტის გამოცხადება
- Brexit-ის მოლაპარაკება ევროკავშირსა და დიდ ბრიტანეთს შორის განახლდა: რა გავლენას მოახდენს იგი საქართველოზე?
- როგორ შევაჩეროთ „მცოცავი ოკუპაცია“
- კრემლის პოლიტიკა საქართველოს ოკუპირებულ რეგიონებში ახალ ეტაპზე გადადის
- სირიის სამოქალაქო ომი რეგიონული უსაფრთხოების კონტექსტში
- რუსეთის იმპერიალიზმთან ბრძოლის მეორე რაუნდი, რომლის მოგება შესაძლებელია
- საპარლამენტო არჩევნები სომხეთში - მმართველი პარტიის ტრიუმფი
- საქართველოს დღევანდელი საგარეო პოლიტიკა - რამდენად ეფექტურად უმკლავდება იგი არსებულ გამოწვევებს?
- რამდენიმე მოსაზრება „გაზპრომთან“ დადებული ხელშეკრულების თაობაზე
- ახალი რუსული შეიარაღება კავკასიაში და მისი გავლენა საქართველოს ევროატლანტიკურ მისწრაფებებზე